Feiten die te denken geven
Volgens de meest gepubliceerde wetenschapper in de geschiedenis in zijn vakgebied hebben we nog nooit in de historie zoveel bijwerkingen gezien bij een medisch product.
Lees verder “Peter McCullough: Dit is nog nooit voorgekomen”Opiniepeiler Maurice de Hond keek naar de risicoperceptie van de Nederlanders van Covid-19 half maart:
Half maart stelde ik via Peil.nl vast dat 43% van de Nederlanders dacht dat ze een kans van meer dan 50% hadden om besmet te geraken. Ongeveer een derde van de Nederlanders was bang dat als ze besmet zouden raken dat voor hen fataal zou zijn. Bij de Nederlanders tussen 55 en 64 jaar was dat 50% en tussen 65 en 80 jaar was dat 60%.
Een fors deel van de Nederlanders had toen, laten we het maar noemen zoals het is, primaire doodsangst. En volkomen begrijpelijk door het nieuws dat op hen afkwam.
Half juni heeft de onderzoeker een peiling gedaan om een indruk te krijgen hoe de perceptie was van Nederlanders van de gemiddeld ingeschatte stervenskans:
Even een korte uitleg van de kolommen:
“Werkelijke stervenskans”: dat is de kans dat iemand van die leeftijd als hij/zij besmet raakt, overlijdt.
“Gem. ingesch. stervenskans”: alle ondervraagden van die leeftijd hebben een schatting gemaakt van hun kans op overlijden als ze besmet raken. Dit is het gemiddelde van al die antwoorden.
“Mate van overschatting stervenskans”: hierbij is de schatting van de stervenskans gedeeld door de werkelijke stervenskans. De waarde 500 betekent dus dat men die kans 500 keer te groot inschat.
Maurice de Hond over de tabel:
U ziet hier hoeveel hoger de Nederlanders hun risico om te sterven aan een besmetting inschatten dan dat het werkelijk zo is (Nog los van de kans om überhaupt besmet te worden).
Bij de Nederlanders onder de 45 jaar schat men die kans meer dan 425 keer zo groot in. Bij mensen tussen de 55 en 64 jaar is dat een factor van 65. En bij Nederlanders tussen 65 en 80 jaar is dat 15.
Bron: Wanneer komen we weer bij zinnen?, MauricedeHond.nl, 17 juni 2020, (vette opmaak toegevoegd)
Bovenstaande citaten zijn onderdeel van de overzichtspagina Context.
Een groep van 22 wetenschappers heeft een verzoek om terugtrekking van de Corman-Drosten-PCR paper ingediend. Zij stellen tien fouten te hebben gevonden in de paper.
Deze PCR-test is de meest gebruikte PCR-test in de wereld.
SAMENVATTENDE CATALOGUS VAN FOUTEN DIE IN DE PAPER ZIJN GEVONDEN
Het Corman-Drosten paper bevat de volgende specifieke fouten:
1. Er bestaat geen specifieke reden om deze extreem hoge concentraties primers in dit protocol te gebruiken. De beschreven concentraties leiden tot verhoogde niet-specifieke bindingen en PCR-productversterkingen, waardoor de test niet geschikt is als specifiek diagnostisch hulpmiddel om het SARS-CoV-2-virus te identificeren.
2. De verwarrende niet-specifieke beschrijving in de Corman-Drosten paper is niet geschikt als standaard operationeel protocol, waardoor de test ongeschikt is als specifiek diagnostisch hulpmiddel om het SARS-CoV-2-virus te identificeren.
3. De test kan geen onderscheid maken tussen het hele virus en virusfragmenten. Daarom kan de test niet worden gebruikt als diagnose voor intacte (besmettelijke) virussen, waardoor de test ongeschikt is als specifiek diagnostisch hulpmiddel om het SARS-CoV-2-virus te identificeren en conclusies te trekken over de aanwezigheid van een infectie.
4. Een verschil van 10° C ten opzichte van de gloeitemperatuur Tm voor primerpaar1 (RdRpSARSrF en RdRpSARSrR) maakt de test ook ongeschikt als specifiek diagnosemiddel om het SARS-CoV-2-virus te identificeren.
5. Een ernstige fout is het weglaten van een Ct-waarde waarbij een monster als positief en negatief wordt beschouwd. Deze Ct-waarde wordt ook niet gevonden in vervolgberichten waardoor de test ongeschikt is als specifiek diagnosemiddel om het SARS-CoV-2-virus te identificeren.
6. De PCR-producten zijn niet gevalideerd op moleculair niveau. Dit feit maakt het protocol onbruikbaar als specifiek diagnostisch instrument om het SARS-CoV-2-virus te identificeren.
7. De PCR-test bevat noch een unieke positieve controle om de specificiteit ervan voor SARS-CoV-2 te evalueren, noch een negatieve controle om de aanwezigheid van andere coronavirussen uit te sluiten, waardoor de test ongeschikt is als specifiek diagnostisch instrument om het SARS-CoV-2-virus te identificeren.
8. Het testontwerp in het Corman-Drosten paper is zo vaag en gebrekkig dat men in tientallen verschillende richtingen kan gaan; niets is gestandaardiseerd en er is geen SOP. Dit stelt de wetenschappelijke validiteit van de test in vraag en maakt hem ongeschikt als specifiek diagnostisch hulpmiddel om het SARS-CoV-2-virus te identificeren.
9. Waarschijnlijk is het Corman-Drosten-paper niet door vakgenoten beoordeeld, waardoor de test ongeschikt is als specifiek diagnostisch hulpmiddel om het SARS-CoV-2-virus te identificeren.
10. Wij vinden ernstige belangenconflicten voor tenminste vier auteurs, naast het feit dat twee van de auteurs van de Corman-Drosten paper (Christian Drosten en Chantal Reusken) lid zijn van de redactieraad van Eurosurveillance. Op 29 juli 2020 werd er een belangenconflict toegevoegd (Olfert Landt is CEO van TIB-Molbiol; Marco Kaiser is senior onderzoeker bij GenExpress en dient als wetenschappelijk adviseur voor TIB-Molbiol), dat in de oorspronkelijke versie niet werd verklaard (en nog steeds ontbreekt in de PubMed-versie); TIB-Molbiol is het bedrijf dat “de eerste” was die PCR-kits (Light Mix) produceerde op basis van het protocol dat in het Corman-Drosten-handschrift werd gepubliceerd, en volgens hun eigen woorden deze PCR-testkits verspreidde voordat de publicatie zelfs maar werd ingediend [20]; verder heeft Victor Corman & Christian Drosten verzuimd hun tweede affiliatie te vermelden: het commerciële testlaboratorium “Labor Berlin”. Beide zijn daar verantwoordelijk voor de virusdiagnostiek [21] en het bedrijf is actief op het gebied van real-time PCR-testen.
Door ons heronderzoek van het testprotocol voor het identificeren van SARS-CoV-2, beschreven in het Corman-Drosten-paper, hebben we fouten en inherente misvattingen geïdentificeerd die de SARS-CoV-2 PCR-test nutteloos maken.
Bron: Review report Corman-Drosten et al. Eurosurveillance 2020, CORMAN-DROSTEN REVIEW REPORT, 27 november 2020, geraadpleegd op 4 december 2020
Bovenstaande citaten zijn onderdeel van de overzichtspagina Context.
Over de lockdowns:
In ieder geval in Duitsland waren de cijfers dus al aan het dalen voordat de omvangrijke maatregelen met betrekking tot sociale distantiëring (sluiting van scholen, sluiting van bedrijven) waartoe de Bondsregering had besloten, zelfs op 23.3.2020 effect konden sorteren.
Over maskers:
Alle relatieve risicoreducties worden sowieso zinloos als het absolute risico laag is.
Over testen:
Bij de beoordeling van de voordelen van de huidige teststrategie moet worden opgemerkt dat er geen wetenschappelijk bewijs is voor een voordeel en dat er geen onderzoek lijkt te worden gedaan om deze voordelen te evalueren.
Berichtgeving:
Proportionaliteit van de publieke berichtgeving
Zeer problematisch is het feit dat de openbare verslaggeving in de Duitstalige landen geen consequent onderscheid maakt tussen testpositieven en patiënten.
[…]
Ook kan je je afvragen waarom er niet dagelijks wordt gemeten en gerapporteerd hoeveel patiënten in een ziekenhuis of op de intensive care worden opgenomen vanwege een longontsteking die door andere pathogenen wordt veroorzaakt.
Bron: Wo ist die Evidenz?, 8 september 2020, geraadpleegd op 26 november 2020
Bovenstaande citaten zijn onderdeel van de overzichtspagina Context.
Zumindest in Deutschland gingen die Zahlen also bereits zurück, bevor am 23.3.2020 die von der Bundesregierung beschlossenen umfassenden Maßnahmen zum Social Distancing (Schulschließungen, Geschäftsschließungen) überhaupt greifen konnten.
[…]
Alle relativen Risikoreduktionen werden ohnehin bedeutungslos, wenn das absolute Risiko niedrig ist.
[…]
Verhältnismäßigkeit der öffentlichen Berichterstattung
Bei der Betrachtung des Nutzens der derzeitigen Teststrategie ist festzustellen, dass es keine wissenschaftliche Evidenz für einen Nutzen gibt und dass offenbar auch nicht daran geforscht wird, diesen Nutzen zu evaluieren.
Besonders zu kritisieren ist, dass die öffentliche Berichterstattung im deutschsprachigen Raum nicht konsequent zwischen Test-positiven und Erkrankten unterscheidet.
Zeer problematisch is het feit dat de openbare verslaggeving in de Duitstalige landen geen consequent onderscheid maakt tussen testpositieven en patiënten.
Auch fragt man sich, warum nicht täglich gemessen und berichtet wird, wie viele Patienten wegen einer Pneumonie durch andere Erreger in ein Krankenhaus oder auf eine Intensivstation aufgenommen werden.
Quelle: Wo ist die Evidenz?, 08.09.2020
Wetenschappers beschouwen het viroom als “het grootste, het meest diverse en het meest dynamische deel van [het] microbioom,” en de meerderheid van de virussen in onze darmen zijn bacteriofagen. Overal waar er bacteriën zijn, zijn er bacteriofagen in overvloed.
Zoals andere onderzoekers verklaren: “Fagen zijn de meest overvloedige levensvormen op aarde, omdat ze vrijwel alomtegenwoordig zijn. Sommige zoetwaterbronnen kunnen tot 10 miljard per [milliliter] bevatten.”
Bacteriofagen infecteren bacteriën, commanderen hun celmachines, en gebruiken het om hun genetisch materiaal te repliceren.
Het is nu overduidelijk dat darmbacteriën de gezondheid en ziekten beïnvloeden, dus het is geen verrassing dat virussen die darmbacteriën infecteren ook een significante invloed kunnen hebben.
Bron: How ‘good’ viruses may influence health, Medical News Today, 6 januari 2020
Bovenstaand citaat is onderdeel van de overzichtspagina Context.
Van de 100.000 microben per cm² huid krijg je er ook met wassen en spoelen maar weinig weg. De ca. 200 verschillende soorten op onze huid verschillen heel erg van mens tot mens.
Eén persoon in een kamer brengt elk uur 37 miljoen extra bacteriën in de lucht, ook door opwervelen. Minder dan 0,1 procent van de bacteriën kan ons ook echt ziek maken.
[…]
Het viroom is het geheel van alle virussen in en op ons lichaam. Uitwendig is de diversiteit aan virussen het grootst in de kromming van de arm. Zeker negentig procent van de virussen op onze huid zijn nog totaal onbekend. Ze kunnen bacteriën infecteren en zich daar vaak langdurig in vestigen. Sommige virussen bevatten genen die hun gastheren (de bacteriën) resistenter maken tegen antibiotica.
Er zijn virussen die bacteriën doden. Deze (bacterio)fagen herkennen de cel wand van de bacterie aan hun eiwitmantel en injecteren via een “staart” eigen genetisch materiaal. Dit gebruikt het metabolisme van de gastheer om nieuwe viruspartikels te maken. Als de nieuwgevormde virussen vrijkomen, wordt de bacteriecel vernietigd. Voor de ontwikkeling van penicilline en andere breed spectrum antibiotica werden ze gebruikt bij faagtherapie om bacteriële infecties te bestrijden.
Bron: Slechts de helft van jouw lichaam is menselijk en dat kan de medische wetenschap wel eens op zijn kop zetten, Het Nieuwsblad, 11 april 2018
Bovenstaand citaat is onderdeel van de overzichtspagina Context.
Tot slot zitten de fagen op onze lichaamsoppervlakken te wachten op het passeren van kwetsbare bacteriën. Het zijn in feite bacteriële stalkers.
Het is duidelijk dat er elke minuut van elke dag een oorlog wordt uitgevochten op ons lichaamsoppervlak en we hebben geen idee wie er wint of wat de gevolgen van deze oorlog zouden kunnen zijn.
Virussen kunnen alle oppervlakken binnen en buiten het lichaam bewonen. Overal waar onderzoekers in het menselijk lichaam hebben gekeken, zijn virussen gevonden. Virussen in het bloed? Controleer. Virussen op de huid? Controleer. Virussen in de longen? Check. Virussen in de urine? Check. En zo verder. Simpel gezegd, als het gaat om waar virussen in het menselijk lichaam leven, is het uitzoeken waar ze niet leven een veel betere vraag dan te vragen waar ze wel leven.
Bron: Meet the trillions of viruses that make up your virome, The Conversation, 9 oktober 2018
Bovenstaand citaat is onderdeel van de overzichtspagina Context.
Astronomie is een veld dat gewend is om met grote aantallen om te gaan, maar deze kunnen in het niet vallen bij leven op microbiële schaal. Als bijvoorbeeld alle 1 × 1031 virussen op aarde van begin tot eind zouden worden gelegd, zouden ze een lengte van 100 miljoen lichtjaar hebben. Bovendien zijn er 100 miljoen keer zoveel bacteriën in de oceanen (13 × 1028) als er sterren zijn in het bekende heelal. De snelheid van virale infecties in de oceanen bedraagt 1 × 1023 infecties per seconde, en deze infecties verwijderen elke dag 20-40% van alle bacteriële cellen.
Bron: Microbiology by numbers, Nature, 12 augustus 2011
Bovenstaand citaat is onderdeel van de overzichtspagina Context.
Deze resultaten geven een verklaring voor raadselachtige waarnemingen dat virussen met een zeer hoge genetische identiteit in zeer verre en verschillende omgevingen kunnen worden gevonden.
Bron: Deposition rates of viruses and bacteria above the atmospheric boundary layer, THE ISME Journal, 29 januari 2018
Bovenstaand citaat is onderdeel van de overzichtspagina Context.
Op deze hoogte, ongeveer 2.500 tot 3.000 meter boven de zeespiegel, liften virussen mee op luchtstromingen en op deeltjes grond of damp van zeespuit, en reizen ze veel verder dan op lagere hoogtes mogelijk zou zijn. De wetenschappers ontdekten een stroom van microben in de lucht en ontdekten dat een enkele vierkante meter van het oppervlak van de planeet in één dag kan worden overspoeld met honderden miljoenen virussen – en tientallen miljoenen bacteriën.
Bron: Billions of Viruses Are Falling to Earth Right Now (But That Isn’t Why You Have the Flu), Live Science, 7 februari 2018
Bovenstaand citaat is onderdeel van de overzichtspagina Context.
Feiten.net 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.