Voormalig vaccinontwikkelaar en een voormaalig vice-president van Pfizer, MIke Yeadon, en longarts Wolfgang Wodarg maakten in een petitie aan de EMA hun zorgen bekend over ADE.
Wil een vaccin werken, dan moet ons immuunsysteem worden gestimuleerd om een neutraliserend antilichaam te produceren, in tegenstelling tot een niet-neutraliserend antilichaam. Een neutraliserend antilichaam is een antilichaam dat een bepaald gebied (“epitoop”) van het virus kan herkennen en zich daaraan kan binden, en dat er vervolgens toe leidt dat het virus niet in je cellen binnendringt of zich daar vermenigvuldigt. Een niet-neutraliserend antilichaam is een antilichaam dat zich wel aan het virus kan binden, maar er om de een of andere reden niet in slaagt de infectiviteit van het virus te neutraliseren. Bij sommige virussen kan een persoon met een niet-neutraliserend antilichaam bij een volgende infectie met het virus een ernstiger reactie op het virus uitlokken door de aanwezigheid van het niet-neutraliserende antilichaam. Dit geldt niet voor alle virussen, alleen voor bepaalde. Dit wordt antilichaamafhankelijke versterking (ADE) genoemd, en is een veel voorkomend probleem bij het knokkelkoortsvirus, het ebolavirus, HIV, RSV en de familie van coronavirussen. In feite is dit probleem van ADE een belangrijke reden waarom veel eerdere proeven met vaccins voor andere coronavirussen zijn mislukt. In diermodellen werden grote veiligheidsrisico’s geconstateerd.
Bron: Petitie aan de EMA, 1 december 2020
Als ADE bij een individu optreedt, kan zijn reactie op het virus erger zijn dan wanneer hij nooit antilichamen had ontwikkeld. Dit kan leiden tot een hyperinflammatoire reactie, een cytokinestorm en een algemene ontregeling van het immuunsysteem, waardoor het virus meer schade kan toebrengen aan onze longen en andere organen van ons lichaam.
Bovendien zijn nieuwe celtypes in ons lichaam nu vatbaar voor virusinfectie door de extra ingangsroute voor het virus. Uit vele studies blijkt dat ADE een hardnekkig probleem is bij coronavirussen in het algemeen, en in het bijzonder bij SARS-gerelateerde virussen.
ADE is een ernstig probleem gebleken bij coronavirusvaccins, en dit is de voornaamste reden waarom veel van dergelijke vaccins in de eerste in-vitro- of dierproeven zijn mislukt. Zo vertoonden resusmakaken die met het Spike-eiwit van het SARS-CoV-virus waren ingeënt ernstig acuut longletsel wanneer zij met SARS-CoV werden uitgedaagd, terwijl dit bij apen die niet waren ingeënt niet het geval was. Evenzo vertoonden muizen die met een van de vier verschillende SARS-CoV-vaccins waren ingeënt, na blootstelling aan het SARS-CoV-virus histopathologische veranderingen in de longen met eosinofiele infiltratie.
Dit citaat is onderdeel van het artikel Organisatie die WHO adviseert: “Genoeg bewijsmateriaal om COVID-19-vaccins onveilig te verklaren voor menselijk gebruik”
Onderzoekers Seneff en Nigh over ADE:
ADE is een speciaal voorbeeld van wat er kan gebeuren wanneer op het moment van infectie lage, niet-neutraliserende niveaus van hetzij specifieke, hetzij kruisreactieve antilichamen tegen een virus aanwezig zijn.
Bron: Seneff, S., & Nigh, G. (2021). Worse Than the Disease? Reviewing Some Possible Unintended Consequences of the mRNA Vaccines Against COVID-19. International Journal of Vaccine Theory, Practice, and Research, 2(1), 38–79.
Feiten.net 